آیا من واقعا فردا آزمون دارم؟؟جدی؟؟...هی..امروز متوجه شدم ۲۱۰ روز تا کنکور مونده..یادمه دهم که تموم شد برگشتم به دوستام گفتم وااییی بچه ها دوسال دیگه کنکورهههه...الان...(: 

بگذریم...شب پنجمه نه..؟

چالش سی شب ژورنال نوشتن:

شب پنجم: از دوسال،پنج سال،ده سال پیش و ... چقدر تغییر کردین؟چه تغییرات مثبتی تو زندگی شما رخ داده؟چه چیزی تو زندگیتون بهتر شده؟خودِ شما چقد بهتر شدین؟ چی رو فدا کردین و چی رو به دست آوردین؟

......

من باید اینو اول روز میدیدم تا بتونم بنویسم....

خیلیه...

خب نمیتونم بگم از دوسال یا پنج سال پیش چقدر تغییر کردم...تغییراتی که درکل کردمو مینویسم.

یکی از تغییراتی که کردم این بود:

من از بچگی تا فکر کنم کلاس ششم لباس پسرونه میپوشیدم...و تو کوچه محله هم خیلیا فک میکردن پسرمXD یادمه یبار یه خانومی به مامانم گفته بود پسرتون چقد سفیده:""))

مامانم:.....عام....راستش اون دخترمه!! 

خب آره داشتم میگفتم...یمدت همینجوری گذشت تا اینکه مامانم از هفتم یا هشتم (دقیق یادم نیس) گفت که دیگه باید شال و روسری سر کنی و از این حرفا...البته قبلشم گاهی سر میکردم ولی خب این دفه دیگه اوضاع فرق کرد و من دعواهای خیلی رومخی درهمین جهت با خونوادم داشتم..و دارم! 

همون موقع ها، یه روز طبق معمول رفتم دوچرخه سواری کنم؛ بعد دیدم چندتا پسر گفتن عه اون پسره یا دختر؟ یکیشون گف پسره...بعد یکی گف نه دختره موهاش بلنده..بعد دوباره یکیشون گف خب پسراهم موهاشونو اونطوری بلند میکنن..بعد دوباره یکیشون گف وایسا رد شه ببینیم‌..و من رد شدم'-' اونا:اوه دختر بود..موهاشو بسته بود از پشت!

و بعد، من این حرفو شنیدم که گفتن آخه ببین چقد دوچرخه رو خوب میرونه؟ینی واقعا دختره؟؟!!

و اون حرف منو یجوری کرد..ینی چی این حرفش؟ چون دوچرخه سواریم خوبه ینی پسرم؟؟دافاک:/

روزای بعدش تصمیم گرفتم شال سرم کنم برم دوچرخه سواری و ثابت کنم که بله دختراهم میتونن اینطوری دوچرخه برونن!! حالا آخه من حرکات خفنی با دوچرخه نمیزدم که:// هنوزم اون حرفا برام عجیبه...

بعد شال سرم کردن پسرا اینطوری شدن: اووووووو اون دخترو نگا...دستاشو ول کرده'-'!!

ینی چی؟دخترا موقع دوچرخه سواری نمیتونن دستاشونو ول کنن؟ریلی تورو خدا؟:/

خلاصه آره(چرا اینقدر طولانیش کردم؟://)..خواستم بگم که بعد یمدت به لباسای دخترونه هم روی آوردم...الان دیگه قاطیم هرجور لباسی میپوشم و برام اهمیتی نداره که مردم چی فک میکنن...

ولی خب بازم اذیت میشم سر این بحثا...من اهمیت نمیدم ولی بقیه چرا...مامان و بابام چرا..بدم میاد که حتی وقتی تو ماشینمم باید شال سرم باشه..واقعا عذاب آوره..

باید از همینجا اعلام کنم که من اعتقادی به دخترونه و پسرونه بودن ندارم"-"\

حتی سعی میکنم به جای استفاده از موی کوتاه پسرونه بگم موی کوتاهِ کوتاه"-"

این از این...

و مهمترین تغییری که کردم...

این بود که یاد گرفتم تنهایی خوشحال باشم...قبلا خیلی تو جمع ها اذیت میشدم ولی الان دیگه اینطوری نیستم (مگر اینکه مجبور بشم تو بحثی که تو جمع هست و منم با اون جمع راحت نیستم حرف بزنم)‌‌‌..کار خودمو میکنم و با بقیه هم کاری ندارم... 

اصولا من آدم انزوا گزینی هستم (اینو از هلیا یادگرفتم:)) و کلا تنهایی رو به جمع ترجیح میدم و نیاز دارم که حتما یه موقع هایی تنها باشم..

تغییر دیگه ای که کردم اینه که ترجیح دادم آدم ریسک پذیری باشم و خیلی چیزا رو تجربه کنم...درسته که شاید آسیب ببینم ولی بنظرم ارزششو داره~~

چیزی که توی زندگیم بهتر شده اینه که...خب چیزی بهتر نشده! فقط من دیدمو نسبت به زندگی عوض کردم و با این کار، تقریبا همه چی تو زندگیم بهتر شده^-^

راحتی چیز دیگه ای بود که فدا کردم..

همینطور قید خیلی از لذت ها و خوشگذرونی هارو زدم:)

و عشق هم به دست آوردم!

نمیدونم چجوری توضیح بدم..فقط اینکه تو خیلی چیزا عشق رو میبینم و احساس میکنم!

اینم بگم که خودتونو دوس داشته باشین و به خودتون عشق بورزین^-^♡

هرکسی ممکنه قدر محبتاتونو ندونه و یه روز ترکتون کنه اما خودتون هرگز=)

و فهم و شعور!

حالا که دارم فکر میکنم میبینم نسبت به سال ها پیش خیلی باشعورتر شدم"-"

پ.ن:واقعا فردا آزمون دارم؟حقیقته؟

پ.ن۲:انگشتام بی حس شدن'-' چون دوبار کلا نوشتم بعد پاک شدنT-T

پ.ن۳:سرمم درد میکنه:/

پ.ن۴:امروز قهوه نخوردم...unfuckinbelievable 

پ.ن۵:فکر کنم اولش سردرد بودم بعدا دست و پا درآوردم...

پ.ن۶:فکر کنم دیگه تا سال۱۴۰۰ کورشم...همین الانشم شدیدا تار میبینم...از بس سرم تو گوشیه..

*معلم زیست پیامی برا من و بوو میفرسته که توش حرف از امتحان یک آذر شده*

بوو:یک آذر؟

من:امتحان میانترم داشتیم یک آذر..

بوو:چرا یادم نمیاد"-"؟

من:چون ندادی"-"

منم یادم نمیاد"-"

بعد میدونی جالبتر چیه؟

بوو:اینکه ۲۰ شدیم😂

من:نه جالبتر اینه که من اون روز تو ربات اعلام حضور کردم://

بوو:گاد..

امتحانی که ندادیمو ۲۰ شدیم...امتحانی که دادیمو ۱۶😂😂😂😂

من:صب کن ببینم...تو امتحانی که ندادی ۱۹.۷۵ شدی بعد ارفاق داده شدی ۲۰

بوو*درحالیکه کلا امتحانو نداده*:ینی چیو غلط نوشته بودم که ۲۵ کم کرده؟...

من:...

بوو:البته حالا که دارم فک میکنم یه امتحان آنلاین زیست دادم....که خب اونجام ۱۸ شدم://

من:نه راستش....امتحان کاغذی بود....

بوو:....گاد....ذهنم درگیر شد

من:پرونده سنگینیه🧐

*و اینگونه آن دو سمپادی کله فندقی قرار است کنکور دهند*

پ.ن:این عکس زیادی شبیه من و بوو نیس=)؟

بوو که درحال بازی کردن با پی اس فوره ...

و منی که اومدم از پشت بغلش کردم:"")

پ.ن۲: درواقع من کلا خیلی آدم بغل کنی هستم...خصوصا back hug :)

"-"

هیچی ندارم بگم'-'

بریم چالش'-'\

سی شب چالش ژورنال نوشتن:

شب چهارم: دلتون میخواد بهتون چی بگن؟چه تعریفی از شما بشه؟بهتون بگن باهوش هستین،خلاقین یا زیبایین؟اهمیتی نداره اگه تا به حال کسی اینارو بهتون نگفته.امشب خودتون اونووبنویسین.

عام...اصولا من توقع خاصی از دیگران ندارم و منتظر نیستم که یکی ازم تعریف کنه؛ ولی دوس دارم کسایی که منو میشناسن و نسبت بهم شناخت دارن بگن که چطور آدمیم...و این خیلی برام مهمه..من به این چیزا خیلی اهمیت میدم.جوری که همیشه نزدیکای سال جدید از دوستام و کسایی که منو خوب میشناسن(و حتی بعضی از همکلاسیام!)  میخوام که اخلاقای خوب و بدمو بگن که خودمو اصلاح کنم و به نسخه بهتری از ME تبدیل شم:)

در درجه اول چیزی که دوست دارم بشنوم اینه که بهم بگن تو آدم بافهم و شعوری هستی..این...خیلی..خیلی..خیلی..برام ارزش داره...خیلی خیلی...

بعدششش..دوس دارم بهم بگن آدم "حال خوب کنی" هستم و بقیه از بودن درکنار من احساس خوبی پیدا میکنن*~*

آها!! اینم دوست دارم که بگن آدم مسئولیت پذیری هستی*^*

دیگه...

اوه اینو یادم رفت بگم!

وقتی کسی بهم میگه خوش استایلم خیلی خوشحال میشم*---------*

اینم خوبه که راجب قیافم نظر مثبتی داشته باشن'-'

ولی خب...وقتی کسی راجب چهره ام چیزی میگه زیاد باورش نمیکنم...نمیدونم چرا ولی بابت چهره و ظاهر من اصلا اعتماد به نفس ندارم و هروقتم کسی در این زمینه مرا تعریف نموده و من برگشتم گفتم که نیستم، طرف فک کرده که دارم شکست نفسی میفرمایم ولی درواقع اینطور نیست•-•

الان باز بهترم'-' یادمه هفتم یبار یکی گفت تو خیلی خوشگلی باهاش دعوام شد:/ چون فکر کردم داره مسخره ام میکنه"-" در این حد"---"

ولی خب از اونجایی که تعریف در این زمینه زیاد شنیدم الان دیگه مثل قبل نیستم و حس بهتری دارم...چون بنظرم ممکن نیست همه اون افراد قصد مسخره کردن منو داشته باشن'-'

واهاییی الان یادم افتاد...یادمه دوتا از همکلاسیام روم کراش داشتن"--------" پناه بر خدا...

و باز همین الان یادم افتاد کهXD بعد اینکه موهامو مشکی کردم یکی از همکلاسیام بهم گفت شبیه کاراکترای انمیه شدم*^^^^^^^^*

.

.

.

خب...همینا دیگهXD

من یه دوستی دارم.. سودا..از ششم باهم دوستیم...و این سودا،یه داداش داره..که فوق العاده شلوغه"-" شلوغ میگمااا"-" ینی وقتی آمادگی بود من دیده بودمش..کل مدرسه رو به خاک و خون میکشیدXD

امروز داشتم با سودا حرف میزدم و گف که پای داداشش شکسته..حالا چرا؟چون پاشو کوبیده به دیوار:| بله...پاشو کوبیده به دیوار بعدم پاش شکسته الان تو گچه:]

و جالبه بدونین این پسر الان شیشمهXDDD

یبارم گویا با پاش زده شیشه رو شکونده...بعد خورده شیشه پاشو بریده"-" و تاندونش پاره شده"-" و عمل کردن"---"

تازه یبارم وقتی بچه بوده از چهارپایه افتاده دستش شکسته گچ گرفتن..

بعد از بس این کوچولو بود"-"

گچه رو دستش سنگینی میکرد بخاطر همین همش میخورده زمینXDDDDDD

هی خدا...

این بچه خیلی کیوته..

دلم براش تنگ شده*^*

پ.ن:امروز امتحان زیست داشتم...معلم سوالو فرستاد پی وی و منم گزینه رو فرستادم..بعد توضیح خواست...

من تو گروه چت:بچه ها برا این توضیح بگین

هیونگ:خب ژنوتیپشونو بنویس بعد بگو همچین چیزی ممکن نیست

من:.....

من:ژنوتیپ چیه........

بوو:گاد

هیونگ:خدافظ بچه ها روز خوبی داشته باشین💙

...فکنم هیونگ سکته کرد"-"

بماند که همون یه سوالم اشتباه جواب داده بودمXDDDD

ولی خب رفتم پی ویش و گفتم نظرم عوض شد'-'\

و از بس گشادیم میومد

همون عکس از توضیحی که بوو برام فرستاده بودو شر کردم پی ویش'-'

خوشحالم که معلم جدیده و دست خطمو نمیشناسه/"-"\

پ.ن:بازم بخاطر سردرد تا صبح بیدار بودم.........

امروز صبح یکی استوری گذاشته بود"به نظرتون غمگین ترین چیز تو دنیا چیه؟"

و خب...حقیقتا با دیدن جوابا منقلب شدم=")

بعضیاشون واقعا قشنگ و غم انگیز بودن:

🦋صدای مامانم

🦋حس کنی یه نفر دیگه خیلی وقته مثل قبل نیس

🦋نگاه

🦋مرگ

🦋مهم نبودن

🦋مداد رنگی سفید="")))

🦋جنگل تو زمستون

🦋بوی عطر تلخ

🦋آهنگایی که وقتی تو یه اتفاق بودی گوش میدادی رو دوباره گوش بدی

🦋خودم

🦋کتابای قدیمی

🦋نوشته هام

🦋گذر زمان

🦋تاریخ

🦋تنهایی

🦋قبر خونوادم

🦋چهره ناامید آدما

🦋اینکه هرروز داریم پیرتر و پیرتر میشیم

🦋نرسیدن به هدف

🦋صدای نهنگ

🦋بوی خاص خونه مامان بزرگم که دیگه نیس

🦋دوست دارم هایی که نمیشنون..

🦋جمله Can you hold me

🦋وقتی یکی از همه آدمای اطرافش به تو پناه میاره و تو بغلت گریه میکنه..

🦋ماه:)

🦋رنگ آبی💙

نمیدونم فقط من اینطوریم یا نه ولی..به نظرم چیزای غم انگیزم قشنگی های خاص خودشونو دارن✨

درضمن..خواستم بگم که

کسی نمیدونه زندگیا چطور تقسیم شدن...

کسی نمیدونه زندگی در ازای چیزی که به بقیه داده چه چیزی رو گرفته...

+کدومش از همه غمگین تر بود؟ بنظر خودم رنگ آبی ،ماه و مداد رنگی سفید:)

+بنظرتون غمگین ترین چیز تو دنیا چیه:))؟

+چه حسی پیدا کردین بعد خوندنش؟..

امروز اونقد حال نداشتم که حتی برای مدرسه آنلاین نشدم. گرفتم خوابیدم و ساعت یک ظهر پاشدم..و خب منم وقتی بعد از ساعت هشت صبح بیدار شم قطعا حوصله نخواهم نداشت و کل روز اعصابم خورده..امروز علاوه بر همه اینا سردرد فجیعی هم داشتم..بعد اونقدر سردردم شدت گرفت که حالت تهوعم گرفتم و بالا آوردم"-" درکل امروز روز سختی داشتم ولی...اتفاقات خوبی هم افتاد از جمله اینکه با دوستام راجب برنامه های بعد کنکور حرف زدیم و من دوباره برا درس خوندن انگیزه گرفتم^-^

خب بریم سراغ چالش:

سی شب چالش ژورنال نوشتن:

شب سوم:آخرین تعریفی که ازتون شده چی بود؟چیکار کرده بودین؟کی ازتون تعریف کرد؟شایدم ایت خودتون بودین که از خودتون تعریف کردین،شاید این خودتون بودین که بخاطر موفقیتی که بدست آوردین از خودتون تعریف کردین.مهم نیس!بنویسین.

خب...فکر کنم آخریش یا حداقل اونی که یادم مونده مربوط میشه به یکی دوهفته قبل از شروع مدرسه..اون موقع ها من اصلا حالم خوب نبود..اصلا...و دلیلشم این بود که درس نمیخوندم..صادقانه بخوام بگم، من خودمو آدم مسئولیت پذیری میدونم و اگه کاریو که میتونستمو انجام ندم، شدیدا بابتش عذاب وجدان میگیرم و تا مدت ها بهش فکر میکنم؛مگر اینکه جبران کنم..

اون موقع ها من فقط اوایل قرنطینه درس خوندم..بعد یکی دوماه کلا دیگه بیخیال شدم...نمیدونم چرا..و همین باعث شده بود که فک کنم دیگه نمیتونم دوباره شروع کنم..

میدونین...بدجور خودمو گم کرده بودم...فاصله عمیق و پرنشدنی ای بین چیزی که بودم و چیزی که میخواستم ایجاد کرده بودم...هدفام تو دوردست ها بودن و رفته رفته همونم از نظرم محو شدن...دیگه به هدفام فک نمیکردم...دیگه رویاپردازی نمیکردم...فقط فکر میکردم...و هرروز بیشتر از دیروز حال خودمو خراب میکردم...تو سیاهچاله تاریکی که تو خودم درست کرده بودم فرو رفته بودم و نمیتونستم ازش بیرون بیام...

هرروز بدتر میشدم...جایی بودم که هیچی وجود نداشت..هیچ احساسی...نه خوشحالی نه غم...نه عشق نه نفرت...نه سکوت نه سر و صدا...هیچی..هیچی نبود..خلاء مطلق! شبا قبل خواب اینطوری بودم که خدایا! دیگه نمیخوام بیدار شم! بعدش میرفتم تو فکر..یاد دوستام میفتادم...خونوادم...و خودم...اگه من فردا دیگه بیدار نشم، چطوری به هاله و آوا خبر میدن؟ باور میکنن؟ منو میبخشن؟ کنکورو خراب میکنن نه؟ طاها چی؟ چقدر گریه میکنه؟ وقتی بزرگ شد، منو یادش میره؟ یا تا آخر عمر بهم فک میکنه؟ مامان و بابام چی؟ممکنه فک کنن خودشون باعث این قضیه شدن؟ تا آخر عمرشون ناراحت میمونن نه؟خودم چی..؟ خودمو میبخشم؟...و دیگه به اینجا که میرسید، گریه میکردم...

ماه ها همینطوری گذشت..تااینکه من کم کم ترسیدم..از اون سیاهچاله ی خود ساخته که هرروز بیشتر از قبل انرژی میگرفت و جاذبه اش قوی تر میشد...پس رفتم پیش مامان و بابام و باهاشون حرف زدم..بهشون گفتم که نمیتونم درس بخونم و بی دلیل ناراحتم...و خب...اولش نفهمیدن ولی بعد که دیدن دارم گریه میکنم جدی گرفتن و خواستن یکم آرومم کنن با حرفاشون..ولی نتونستن..من فقط هرلحظه بیشتر از قبل گریه ام میگرفت

..مامانم گفت میخوای بریم میش عمو؟ (با این عمو که درواقع عموم نیست و همسایمونه و همینطور فرشته نجات من بعدا آشنا خواهین شد) و من گفتم که آره...بله خلاصه شب ساعت ۱۲ مامان زنگ زد بهشون و گف که اسرا حالش خوب نیست و میخواد باهاتون حرف بزنه...لباسامو پوشیدم و رفتم پایین..و دوباره همین که دیدمشششش..زدم زیر گریه که نمیتونم درس بخونم و گند زدم به کل زندگیم و از این حرفا...و اونجا بود که من آخرین تعریف و یکی از بهتریناشو شنیدم...عمو برگشت گفت :" من سال هاست که تو مدرسه های مختلف و تیزهوشان درس دادم ...و تو با استعدادترین بچه ای هستی که تاحالا دیدم!" و همین جمله کافی بود که من دوباره بیشتر از پیش گریه کنم و از خودم متنفر بشم و عذاب وجدان بگیرم...و همینطور...به خودم بیام!...اون آدم رکیه..اگه این حرفو زده پس ینی واقعا اینطور فک میکنه...و آره..اون جمله فکر کنم آخرین تعریفی بود که از من شد...و همون تعریف تا امروز منو سرپا نگه داشته^-^ و من اگه کنکورو خوب بدم قطعا بخش بزرگی از موفقیتمو مدیون عمو و خاله(زنِ عموم *-*) هستم...

یکی از حرفایی که زد این بود: ببین! باید خودت حقتو از زندگی بگیری وگرنه هیچ کس دیگه ای اینکارو برات نمیکنه...خیلیا مشتاقن تورو ضعیف ببینن...خیلیا با دیدن همین اشکات خوشحال میشن...چون تو یه روز ازشون جلو بودی...حالا میان و ازت سبقت میگیرن...و موقعی که دارن رد میشن، جوری لهت میکنن که دیگه نتونی بلند شی چرا؟چون تو بهتر از اونا بودی و هستی.. اونا نمیخوان تو دوباره بلند شی چون ازت میترسن...چون میخوان به هدف خودشون برسن و برای رسیدن بهش هرکاری میکنن..هرررکاری! 

اره دیگه..اون تعریف خیلی رو من اثر گذاشت*^*

پ.ن: فردا امتحان زیست دارم و من هیچ چیز ندانستندی=^=

پ.ن۲:خوشحالم امروز داره تموم میشه واقعا روز سخت و طاقت فرسایی بود^^

پ.ن۳:صب کن ببینم'-' همین الانشم تموم شده'-' ساعت تقریبا یک نصف شبه"-"

پ.ن۴:اگه دهم یا یازدهم هستین خوب بخونین...نذارین بمونه برا دوازدهم...زیادی سخت میشه...

پ.ن۵:واااو سردردم خوب شد*-*

پ.ن۶:میرم ادامه شیمی رو بخونم~

پ.ن۷:شیمی دوس دارین؟*----* من که عاشقشم*^*

پ.ن۸:تقریبا ۲۰۰ روز دیگه کنکوره:)

پ.ن۹:بوو،یومیکو،بستی شما فلت نیستین"-"

پ.ن۱۰:شب بخیر✨

  گویا امروز علاوه بر امتحان فیزیک،امتحان زبانم داشتم"-" که خب حالا زیاد مهم نبود...هرچند ریدم:) نمیدونم چرا..این دومین باریه که ازمون امتحان گرفته و دومین باریه که من تو زبان ۱۴ شدم"-" میفهمین؟۱۴...بگذریم...

چالش سی شب ژورنال نوشتن:

شب دوم: یک نامه بنویسین برای بدنتون.از هر عضوی که توی بدنتون دارید و سالم هست تشکر کنید؛ از بدنتون بابت اینکه زنده هستید و داره زندگی میکنه تشکر کنید.

=""""))

اول از همه از شش هام تشکر میکنم که بهم اجازه نفس کشیدن میدن...

از کبدم بخاطر اون ۵۰۰ تا وظیفه ای که داره تشکر میکنم"-"

از کلیه هام تشکر میکنم که خونمو پاکیزه نگه میدارن"-"

پاهام...ممنون که منو به جاهای قشنگی بردین

و شما دستام:)..اگه شما نبودین من هرگز نمیتونستم چیزیو لمس یا خلق کنم^-^...حتی نمیتونستم لپ حنانه رو بکشم=""))...و دست تمامی کسایی که دوسشون دارمو بگیرم♡ حتی نمیتونستم کسیو بغل کنمT-T

قلبم:)

قلب عزیز و خستگی ناپذیر من..

بابت تمام لحظات...بابت تمام اون هشت صدم ثانیه هایی که از پسشون براومدی...بابت تمام این مدت که بخاطرم مدام فشرده و پر شدی و اون همه فشارو تحمل کردی تا خون رو به اندازه کافی به تمامی نقاط بدنم پمپاژ کنی ازت ممنونم...امیدوارم بازم باهم ادامه بدیم:)

و مغزم....

میدونم خسته ای...میدونم هرروز داری مسیرهای عصبی جدیدی رو میسازی...میدونم دلت پره از لجبازی ها و حرف گوش نکنی های قلبم ولی...اینو بدون که خیلی برام باارزشی...بابت تمام مسئله هایی که حل کردی...تمام چیزهایی که فهمیدی و به درد اومدی...و در آخر...بابت تمام خاطره هایی که برام ساختی ازت ممنونم...تو دوست خوبی برا من هستی...مراقبم باش=)

لازمه از تمام سلول هایی که بخاطرم آپوپتوز کردن،جنگیدن و از بین رفتن تا من زنده بمونم،اونایی که بخاطرم میکروب خوردن،لنفوسیت هام و و و ..از همتون ممنونم...میدونم نمیتونم براتون جبران کنم ولی تاابد به یاد شما خواهم بود و فراموشتون نمیکنم...

💙💙💙💙💙💙💙💙

مدت ها پیش یه کانالی تو تلگرام چالش راه انداخته  بود،چالش سی شب ژورنال نوشتن که یجورایی مربوط به دوست داشتن خود میشه..ولی بنده به دلیل خستگی های فراوان شروعش نمیکردم...تا اینکه پریشب دیگه استارتشو زدم^~^

شب اولو تو دفترم (حالا نمیخوام بگم بولت ژورنال چون  واقعا همچینم شبیهش نیست:|) نوشتم ولی تصمیم گرفتم ادامشو اینجا بنویسم تا هم اینجا خالی نمونه هم اگه کسی خوشش اومد این چالشو بره^-^

خب...

چالش سی شب ژورنال نوشتن!

شب اول: بهترین شخصیتی که دارین چی هست؟چه چیزی شمارو خاص میکنه؟چی توی درونتون باعث میشه که به خودتون افتخار کنین؟راجبش بنویسین.

حقیقتا چیز خاصی به ذهنم نمیرسه..ولی فکر کنم بهترین شخصیتی که دارم اینه که زندگی کسی رو خراب نمیکنم؛ منظورم اینه کسیو بخاطر ظاهر یا خونواده(و کلا کسی که هست!) مسخره نمیکنم و عادت ندارم پشت سر کسی بد بگم یا باعث شم دید بقیه نسبت به اون آدم (یا حتی اون چیز!!) بد شه...

یادمه یبارم بوو(آوا..مائو"-") گفته بود بهترین اخلاقم اینه که هیچ کسو ناامید نمیذارم و استعداد  فوق العاده ای تو دلداری دادن و حال خوب کردن دارم:)

پ.ن:میتونین تصور کنین چقد موقع خوندنش خوشحال شدم؟="")

همینطور من سعی میکنم به آدما احترام بذارم مگر اینکه ثابت کنن از انسانیت به دورن^^

آها اینم بگم که از کلیشه های جنسیتی متنفرم=^=

و همیشه تاجایی که تونستم از حق دفاع کردم (هروقتم نتونستم اعصابم فاکیده شده و برای مدتی دچار غم و اندوه فراوان شدم:/)

چیزی که بهش افتخار میکنم..؟

دوتاچیز هستن که من واقعا واقعا بهشون افتخار میکنم:

باورهام**

یاد اون قسمت از آهنگ NF افتادم که میگف هرکسی میتونه جونت رو بگیره ولی هیچ کس نمیتونه باورهاتو ازت بگیره:) و آره..من باورهامو دوس دارم و فکر میکنم اگه بزرگترها هم از این باورها داشتن قطعا دنیا جای بهتری برای زندگی کردن میشد..امیدوارم خودم مثل اونا نشم و هیچوقت از باورهایی که دارم دست نکشم"-"

و دوستام💙

خب"-"

هرچه در ذهن داشت به فراموشی سپرده میشود*

عاام..خب من دوستای زیادی ندارم ولی همون چندتایی که دارم واقعا برام باارزشن و من واقعا واقعا به داشتنشون افتخار میکنم*-*

درواقع یجورایی اوناهم باورهایی که من دارمو دارن:)

همینطور تقریبا همه دوستام یه دنیای رنگی و رویایی ای تو ذهنشون دارن و من اینو خیلی دوس دارم*^*

بماند که چقد باهاشون تفاهم دارم"-"

درکل من آدمی نیستم که راحت با کسی گرم بگیرم..با این وجود حس میکنم آدمای خودمو پیدا کردم=)

و یجورایی به قول معروف خونه خودمو پیدا کردم~

پ.ن۲:یبار تو این کوئسشن باکسا یکی ازم پرسید خوشبختی تو زندگی خودت؟ و من گفتم بخاطر دوستایی که دارم آره...دوستام'-' اگه اون استوریو ندیدین بدونین که من همچین حرفی زدم"-"\

پ.ن۳:خیلی خوشحالم که دوستای مجازیمم انقد دوستای خوبین*^*

پ.ن۴:فکر نکنم لازم باشه چیزی راجب بوو و هیونگ بگم نه'-'؟

و چیزی که من رو خاص میکنه..؟

فکر کنم رویاهام🦋

من آدم رویاپرداز و یجورایی متوهمی:/ هستم و خیلی اوقات رویاهای بلندپروازانه ای در سر میپرورانم! درسته که بعضیاشون غیرممکن بنظر میرسن ولی..دوست دارم به رویاپردازی درباره شون ادامه بدم و فعلا تا اطلاعات ثانوی قصد ترک ندارم^^

یادمه بوو و هیونگ به این موضوع هم اشاره نموده بودن"-"

امیدوارم روزی به رویاهام برسمT-T

قبل از اینکه بمیرم..

پ.ن۵:الان هویت داریم...که خب مثل همیشه معلم میاد شیمی درس میده..و الان یه ربع از وقت کلاس گذشته"-"

پ.ن۶:هوای اردبیل دو درجه زیر صفره^^

پ.ن۷: اون تیکه از اهنگ NF که گفتم مال اهنگ Remember this ئه..شاید خوشتون اومد**

پ.ن۸: ام وی کای را ندیده است*

یجورایی تو این موقعیت وب زدن احمقانه ترین کار ممکن بود..

فردا امتحان فیزیک دارم و من هیچی نخوندم..فقط میدونم از فصل دو میاد:|

حالا که دارم فک میکنم..نمیدونم فردا امتحان عربی دارم یا فیزیک'-'

*بچ تو حتی نمیدونی فردا چه امتحانی داری؟*

ولی خب امروز خیلی حرف از فیزیک شد درنتیجه فردا امتحان فیزیک دارم^~^

و من باید میخوندم...

ولی این کارو نکردم...

به جاش تصمیم گرفتم وب بزنم"-"

که خب الان ساعت ها میشه که درگیرم'-'

و ساعت ها درگیر خواهم ماند"-"

انی وی..

باید برم درس بخونم...

سو فعلا~~

+وب داشتن حس خوبی داره*-*