همیشه با خودم میگفتم چرا همه به قلب تهمت میزنن...؟

اون که کاری نکرده...

اون فقط خونو پمپاژ میکنه..

این مغزه که درگیر حاشیه میشه...

مغزه که هورمون داره و دستور ترشح هورمون میده..

چرا؟

چرا قلب درمقابل این همه تهمت سکوت کرده؟

فکر کردم شاید بخاطر اینه که مغز فرمانده بدنه...

ولی این عادلانه نبود..

مغزم اون همه خرابکاری میکرد بعد تازه یدونه گیرنده درد هم نداشت!

کاری با اهمیت مغز و وظایفش ندارم...

این وسط درحق قلبم داشت ظلم میشد...!

تااینکه 

یه روز 

یه نامه به دست مغزم رسید...یه کاغذ که از وسط تا شده بود..

بازش کردم:

"دوسِت دارم!"

از طرف قلب!

یچیزی هس که هروقت بهش فکر میکنم ناراحت میشم..

اینکه چرا تو شب رنگین کمون نداریم؟

یه رنگین کمون با هفت طیف آبی...

واقعا چی میشد اگه یه رنگین کمون آبی میدیدم؟ 

یه بعدازظهر پرستاره :')

 بغل هایی که تموم نمیشدن...

و قهوه ای که هیچوقت سرد نمیشد..!!

این روزا اونقد چیز برا گفتن دارم که نمیدونم چی بگم...دلم میخواد راجب هرکدومشون ساعت ها بنویسم ولی نه وقتشو دارم نه میتونم افکارمو جمع و جور کنم و رو کاغذ بیارم..

سی شب چالش ژورنال نوشتن!

شب بیست و یکم: شب ششم این هفته از چالش استرس، به خودتون فکر کنین و به چیزهایی که درمورد خودتون دوست ندارین. سه تا از اون هارو بنویسین و بعد بنویسین که چطور میتونین اونارو تغییر بدین و تغییر مثبت کنین.