آهنگی که توصیفت میکنه؟

....

خب...

راستش زیاد مطمئن نیستم...

ولی فکر کنم این دوتا:

روز شیشم‌!

آهنگی که شمارو یاد یه جایی میندازه؟

....

:""

این آهنگ منو یاد کتابخونه میندازه:")

So what

و قطعا من تنها کسی نیستم که با این آهنگ یاد کتابخونه میفته=))

گفتم کتابخونه...

چه...چه دورانی بود...!

دلم براش تنگ شده...

هرچند حس میکنم اونقد دیگه به دوستام اصرار کردم که بریم و اونقد اونا قبول نکردن، دیگه نمیتونم برم اونجا...

شایدم بخاطر دلایل دیگه...نمیدونم...

دلم برا شبای سرد و شلوغش تنگ شده...

و برف!

تا به کتابخونه فکر میکنم، کریستال های برف میریزن رو خاطراتم:")

جالبه...

دیشب داشتم به این فکر میکردم که چقد خستم و له لورده شدم...

بعد فکر کردم که

هنوز مدل موهای زیادی مونده که امتحان نکردم...

هنوز مست نکردم...

هنوز موهامو آبی نکردم...

هنوز کافه بیان رو ندیدم...

هنوز قرار نذاشتیم...

هنوز با دوستام مسافرت نرفتیم...

هنوز کتابای موردعلاقمو تموم نکردم...

هنوز فیلمای موردعلاقمو ندیدم...

هنوز تتو نکردم...

هنوز اون پیرسینگ گوشو نزدم...

هنوز کام اوت نکردم...

هنوز اون ایده های اکیپو عملی نکردیم...

هنوز تا نصفه شب بیرون نبودم...

هنوز با پلی لیست موردعلاقم نرفتم تو جاده...

هنوز به اندازه کافی شجاع نشدم...

هنوز جوونم!

و هنوز...

کلی قانون هس که زیر پا نذاشتمشون:)

قبل نوشتن این متن داشتم خاطره ای که بوو برام نوشته بود رو میخوندم...

میدونین...اون  هفت صفحه نوشته خیلی برام ارزشمنده...یه نوشته کامله!

و توش بوو اشاره کرده که اولا از همکلاسی شدن باهام میترسید و تصور ناجوری ازم داشت! ولی بعد زدم تصوراتشو خورد و خاکشیر کردم و یه کیدوی دیگه تو تصوراتش به وجود آوردم:)

به جرئت میتونم بگم بهترین اخلاقت اینه که هیچ کسو ناامید نمیذاری! واقعا اینو از ته دلم حس کردم و دارم بهت میگم...شاید خودت قبول نکنی ولی استعداد فوق العاده ای تو دلداری دادن و "حال خوب کردن" داری..!

خب خیلی خوشحالم که همچین آدمیم:")

اینو یبار یه ناشناس آشنا هم گفت:)

و بعد اشاره کرده به موضوعی مهم..

ذاتا من بچه کتابخونی بودم از بچگی، ولی خب یه مدت بود کلا کنار گذاشته بودمش نمیدونم چرا. احتمالا باعث شدی که یه بار دیگه شروع کنم و آدم باشم...ازت ممنونم^-^

اوه اوه تا یادم نرفته! یه ویژگی دیگه داری که شدیدا میپرستمش! (هی...خیلی خوبه این=^=) اونم اینه که خیلی بلندپروازی! شجاعت اینو داری که بزرگترین رویاهارو داشته باشی! و به نظرم لایق تک تکشونی:) و خب این اخلاقت باعث شد تا منم یکم بلندپروازتر باشم و بگم اشکال نداره اگه رویاهای فوق العاده داشته باشم. حتی اگه هیچ وقت بهشون نرسم، حق اینو دارم که بهشون فکر کنم و برای رسیدن بهشون تلاش کنم. ( مدت ها بود که این حقو از خودم گرفته بودم. ممنونم که دوباره باعث شدی این حق رو به خودم بدم♡)

آهان! قبل از عید یه بار ازمون خواستی که اخلاق های خوب و بدت رو برات بنویسیم. فکر کنم میخواستی اصلاح شی. هیونگ و هانی کلی نوشتن ولی من فقط یه جمله نوشتم:" خیلی زود عصبانی میشی..." 

اولا که منظورم دقیقا خیلی زود نبود و بعدشم الان پشیمونم که جرا بیشتر زر نزدم'^' هیییع ببخشید دیگه...اصلا بذار همین جا بگم!

+ خب، میخوای حال همه خوب باشه!

+ خیلی باجنبه ای:] اصلا چیزی بهت برمیخوره؟:|

+ تا جاییکه فهمیدم قضاوت بقیه برات مهم نیست.

+ یه چیزی تو ذهنت باشه انجامش میدی!

_ حالا نه خیلی زود ولی...عصبانی میشی دیگه'^'

+ خیلی زیاد و تند کتاب میخونی که بنظرم عالیه!

_ نگاهت گاهی خیلی ترسناکهO^O

+ همیشه به آدم روحیه میدی0^0

_ بعضی وقتا نگران چیزای بدیهی میشی( این واقعا رو مخ منه! >-<)

+ خیلی خوش خنده ایD:

+ خیلی تلاشگری*^* ( واهااااییی*0*)

تلاشگر...

من...

من واقعا یه زمانی خیلی تلاشگر و hard working بودم...

احتمالا الانم هستم...الانم دارم تلاش میکنم...ولی بیشتر. شبیه جنگیدن و دست و پنجه نرم کردنه! نه تلاشی که از روی عشق و هیجان باشه...

دلم برا کیدویی که تو این متن بود تنگ شده...

نه که الان عوض شده باشما نه...

درواقع...مدت هاست چیزی تغییر نکرده...

ولی وقتی برمیگردم عقبو نگاه میکنم

میبینم هیچی دیگه مثل قبل نیست!

عوض نشده ولی همونم نیست...

شایدم..نمیدونم...شایدم من همون رنگین کمونم ولی یکم رنگ و رو رفته تر شدم..!

به هرحال، این نوشته (البته که همه متنو ننوشتم) احتمالا دقیق ترین تصویر موجود از منه که نزدیکترین فرد زندگیم نوشتتش...اگه هیونگم مینوشت قطعا همچین چیزی میشد! و لازمه که راجب این نوشته فکر کنم و دوباره بشم همون کیدوی رویاپردازِ کتابخونِ امیدبخشِ تلاشگر!

تا سال جدید ردیفش میکنم...

خیلی چیزا هستن که باید روبه راهشون کنم...

و جمله همیشگیم:

من انجامش میدم..!

( این پست صرفا جهت خالی شدنه و نمیخوام که هیچکدومتون بخونین...شاید الان با خودتون بگین که خب مرض داری پستش میکنی؟:/ ولی خب مهم نیست..احتمالا مرض دارم)

 We're all just a bunch of addicts

struggling with our drug of choice

نمیدونم تا الان متوجه شدین یا نه..

ولی من هیچ حسی تعلق و محبتی به خونواده و فامیل ندارم...

همینطور کسیم که معمولا کار خودشو میکنه و خیلی سر همه چیز پافشاری میکنه.

و الان توضیح میدم چرا:)

خب خب خب

عام..این یجور چالشیه که من و دوستام یمدته قبل سال جدید انجامش میدیم...

حس میکنم ماه خیلی تنهاست...

شاید چون هرشب هس...شاید چون نزدیکه...

همیشه وقتی ستاره ها رو میبینیم ذوق میکنیم؛ ستاره هایی که دورن و همیشه نیستن...

نمیدونم..

شاید ماهم باید یمدت بره..

بره اون دور دورا...

یمدت نباشه

شاید اون موقع دوست داشته شد:)

دلم میخواد برم ماهو از آسمون بدزدم بیارم خونه قایمش کنم!

میخوام از نیمه تاریکش مراقبت کنم...همون نیمه ای که هیچکس ندیده...مطمئنم اونجا زخمای زیادی هس که نیاز به مداوا شدن دارن:')

من کلی چسب زخم دارم...فکر کنم زخمای ماه عمیق تر از این حرفا باشن...احتمالا بخیه لازم دارن...ولی خب من از بخیه میترسم..بخیه زدنم بلد نیستم..پس فقط دعا میکنم که اون چسب زخمای کوچولو بتونن کاری از پیش ببرن ؛)

+ عکسو وقتی با فاطمه میرفتیم مدرسه گرفتم="))

+ آهنگه گویا مشکل پیدا کرده باز نمیکنه...و متاسفانه نمیدونم چرا نتونستم پاکش کنم! خلاصه درگیرش نشین×-×

یه شعری بود...

سال ها پیش خونده بودمش..تو کتاب درسیمون بود..شایدم تو تکمیلی های تیزهوشان...دقیق یادم نمیاد...

بعد قضیه اش این بود که یه پسر کوچولویی مامانش بدجور مریض میشه و دکترا میگن که فقط تا چندماه زنده اس...

پاییزم بوده...

پسرکوچولو از یکی میپرسه که مامانم تا کی زنده اس؟

و اون شخص چون نتونست به پسره بگه که فقط یکی دوماه،

برمیگرده به برگای درختای حیاط اشاره میکنه و میگه:" وقتی همه این برگا ریختن!" :)